Slaviša Jokanović

Ponikao je u FK Novi Sad, a karijeru nastavio u većem i poznatijem novosadskom klubu, Vojvodini, u kojoj je proveo dve sezone, osvojivši u onoj prvoj i titulu šampiona. U Partizan dolazi 1990. godine, kao već vrlo afirmisan igrač i značajno pojačanje. Tri sezone igrao je za Partizan, mada je celu godinu, od marta 1991. do marta 1992. proveo u vojsci, a sa odsluženja vojnog roka vratio se taman da učestvuje u finalu Kupa Jugoslavije, koji je Partizan osvojio nakon što je bio bolji u dvomeču sa Crvenom zvezdom. U sezoni 1992/93, jedinoj celoj koju je proveo u Partizanu, bio je, po opštem mišljenju, posle Peđe Mijatovića najbolji igrač ekipe i najzaslužniji za titulu šampiona. Jokan nije dugo igrao za Partizan, praktično samo dve godine, ali je ostavio vrlo dubok trag, i za mnoge navijače Partizana, ili većinu čak, najbolji je igrač kluba na poziciji na kojoj je igrao (zadnjeg veznog), barem u poslednjih 30-ak godina.

Iz Partizana je 1993. godine otišao u Ovijedo, a na poziv tadašnjeg trenera ovog kluba, Radomira Antića. Posle dve odlične sezone u Ovijedu, usledile su 4 još bolje u Tenerifama, pa onda jedna sezona u Deportivu iz La Korunje, koji je te sezone, uz njegov značajan doprinos, osvojio svoju jediu titulu prvaka Španije. Već kao veteran od 32 godine, 2000. prelazi u Čelsi, u kome se nakon dve sezone oprašta od fudbala. Ipak, posle godinu dana penzije, na poziv trenere Ljilja, sa kojim je sarađivao u Tenerifama, reaktivira se u drugoligašu Mursiji, u kome će odigrati 6 mečeva i godine 2004. definitivno okončati igračku karijeru.

U decembru 2007. godine, posle odlaska Miroslava Đukića sa klupe Partizana, pomalo neočekivano biva postavljen za njegovog naslednika. Uspeo je da sačuva bodovnu prednost koju mu je Đukić ostavio na kraju jesenjeg dela sezone i osvoji titulu prvaka, ali takođe i Kup Srbije, pa tako trenersku karijeru započinje duplom krunom. Isti rezultat ponavlja i sledeće sezone, i ulazi u istoriju kao jedini trener Partizana ikada koji je uspeo da odbrani duplu krunu. Naredne sezone Partizan nakon elminisanja velškog Rila u drugoj rundi kvalifikacija za Ligu šampiona, u trećoj ispada od kiparskog Apoela, i u tom trenutku pozicija Slaviše Jokanovića bila je značajno uzdrmana. Naredni protivnik Partizana bila je slovačka Žilina, u plej ofu za Ligu Evrope, i nakon samo 1:1 u Beogradu, Partizan se nalazio ped eliminacijom. Ipak, poprilično neočekivano, u revanšu pobeđujemo kao gosti sa 2:0, čime uspevamo da i drugu godinu zaredom izborimo grupnu fazu jednog evropskog kupa. Ovaj uspeh ipak nije sprečio ono što se naslućivalo već posle ispadanja od Kiprana. Samo nedelju dana nakon pobede u Slovačkoj, Jokan dobija otkaz, a nasleđuje ga Goran Stevanović.

Sledeći klub u Jokanovićevoj trenerskoj karijeri, bio je tajlandski Muangtong Junajted, vodio je zatim Levski i Erkules, a u oktobru postaje trener Votforda, člana Čempionšipa, koji na kraju sezone uspeva da uvede u Premijer ligu. Na žalost, i pored velikog uspeha dobija otkaz, pa posle par meseci peuzima Makabi iz Tel Aviva, sa kojim uspeva da izbori Ligu šampiona. Iz Makabija odlazi u decembru iste godine, kada postaje trener londonskog Fulama, koji će u sezoni 2017/18, preko baraža, uvesti u Premijer ligu. Tako je Slaviša Jokanović postao prvi srpski trener u Premijer ligi, najjačoj fudbalskoj ligi na svetu poslednjih godina. Na žalost, rezultati Fulama bili su prilično slabi, pa Jokan već u novembru, posle 12. prvenstvenog kola, dobija otkaz. U junu 2019. godine, preuzeo je ekipu Al Garafa iz Katara.

Slaviša Jokanović je rođen 16. avgusta u Novom Sadu, a sa Partizanom je kao igrač osvojio titulu prvaka 1993. godine i Kup Jugoslavije 1992. godine. Kao trener osvojio je dve uzastopnee duple krune, u sezonama 2007/08 i 2008/09. Za reprezentaciju Jugoslavije odigrao je 64 utakmice i postigao 10 golova. Igrao je za "plave" na Svetkom prvenstvu 1998. godine, kao i na Evropskom prvenstvu 2000. godine.