Ranko Stojić

Ponikao je u Iskri iz rodnog Bugojna, a u Partizanu je od 1979. godine. Status prvog golmana stiče u sezoni 1981/82, kada je proveo svaki minut na golu. Sledeće, šampionske sezone, ipak deli minutažu sa Radetom Zaladom, šaviše, Zalad je odigrao nekoliko mečeva više, da bi u sezoni 1983/84, Stojić ponovo na golu Partizana proveo svaki minut u takmičarskim utakmicama. Imao je tada 25 godina bio kao jedan od najboljih golmana u Jugoslaviji i nalazio se pragu reprezentacije. Za koju će i zaigrati u septembru 1984. godine, ali ne više kao član Partizana. U leto te godine, naime, Ranko Stojić prelazi u zagrebački Dinamo. Bila je to poprilična senzacija, retko su standardni prvotimci, potencijalni reprezentativci naročito, iz Partizana odlazili u domaće klubove, pogotovo velike rivale. Tim odlaskom iz kluba, do tada vrlo poštovan i cenjen kod navijača, kod istih će Ranko Stojić zauvek postati jedna od najneomiljenijih figura među bivšim igračima.

Stojić je u Dinamu proveo nešto više od dve sezone (u trećoj je skoro sve vreme bio u JNA), a 1987. godine prešao je u belgijski Lijež. Punih 10 sezona proveo je Ranko Stojić u Belgiji, braneći u nekoliko klubova, sve dok 1997. godine nije okončao karijeru. Posle igračke, otpočeo je menadžersku karijeru, i još uvek se nalazi u tim vodama.

Ranko Stojić je rođen 18. januara 1959. godine u Bugojnu, sa Partizanom je osvojio titulu šampiona usezoni 1982/83. Za reprezentaciju Jugoslavije branio je na 14 utakmica, i to sve u samo godinu i po dana, od 12. septembra 1984. pa do 30. aprila 1986. godine. Realno, mesto u reprezentaciji izgubio je prerano.