Nikola Aksentijević

Fudbalom je počeo da se bavi u Radničkom iz Kragujevca, a u Partizan je došao već sa 13 godina. Za prvi tim je debitovao u kupu Srbije oktobra 2010. godine, ali mu je to bio jedini nastup te sezone. Sledeće je već daleko češće u igri, ali već u avgustu 2012, malo nakon što je počela nova sezona, Nikola Aksentijević je potpisao ugovor sa holandskim Viteseom. Zapravo, bla je malo čudna i neobična kombinacija, koju su činili kiparski Apolon i pozati menadžer, Pini Zahavi, te njegov investicioni fond. Bilo kako bilo, Aksentijević je zaista našao u Viteseu, ali nakon što cele sezone nije odigrao nijedan jedini minut, u leto 2013. godine, ponovo se pojavio u Partizanu, ovog puta na pozajmici. Igrao je zatim, takođe na pozajmici, i za OFK Beograd, a nakon što je Zahavijev investicioni fond kupio belgijski Muskron, Aksentijević je jednu sezonu, 2015/2016, i to savim solidno, odigrao i za ovu ekipu. Saigrači su mu te sezone, između ostalih, bili bivši fudbaleri Partizana, Marko Šćepović, Nikola Gulan, kao i brat Lazara Markovića, Filip Marković.

Posle sezone u Belgiji, Aksentijević se vraća u srpski fudbal, i narednih godinu dana je član Vojvodine, koju napušta bez ijedne odigrane utakmice. Sledeći klub mu je niški Radnički, za koji će odigrati možda najbolju sezonu u karijeri, doprinevši svojim partijama plasmanu Nišlija u evropski kup, nakon punih 35 godina. Malo nakon početka sledeće sezone (Aksentijević je odigrao jednu od četiri evropske utakmice, revanš protiv Makabija), prešao je u Napredak, za koji će igrati dve sezone, nakon kojih sa vraća u Radnički. Na pola sezone 2020/21, klub ga je proglasio najboljim igračem ekipe.

Nikola Aksentijević je rođen u Kragujevcu, 9. marta 1993. godine, sa Partizanom je osvojio titulu prvaka 2012. kao i kup Srbije 2011. godine. Igrao je za mlađe selekcije Srbije (do 17, 19 i 21 godine), a 14. novembra 2017. godine, u prijateljskoj utakmici protiv Južne Koreje, zamenivši u poslednjem minutu Antonia Rukavinu, debitovao je i u A selekciji.