Milan Galić
Životni put jednog od najboljih fudbalera Jugoslavije svih vremena, bio je težak kao malo kome od njegovih kolega. Oca je izgubio još u prvim godinama života, majku su mu ubile ustaše pred kraj rata, pa je, kao i mnoga deca, posle oslobođenja smešten u dom. Najpre u Novom Bečeju, pa Novom Sadu, Kanjiži, Molu, Titelu, da bi najzad, 1949. godine, premešten u dom u Zrenjaninu, gde će ostati 6 godina. Fudbal je počeo da trenira kao četrnaestogodišnjak u Proleteru, vrlo brzo postao je omladinski reprezentativac Vojvodine, a sa 16 godina i omladinski reprezentativac Jugoslavije.
U Partizan je prešao 1958. godine, kao već afirmisan igrač, ali je pravo da zaigra stekao tek u prolećnom delu te sezone. Praktično vršnjak Partizanovih "beba", odlično se uklopio u ekipi sa Jusufijem, Vasovićem, Vladicom Kovačevićem i ostalima, pa je vrlo brzo krenula Partizanova dominacija u jugoslovenskom fudbalu. Mada je igrao i levo krilo i levu polutku, Galić je nejbolje partije pružao ka centarfor. Sa svojih 176 santimetara visine, nije bio neki "razbijač" , ali je brzinom, okretnošću i stabilnosšću u duelima, uz odličnu tehniku i inteligentnu igru, dominirao kako u navali, tako i u polju, kao graditelj igre. Za Partizan je igrao sve do 1966. godine, mada je tu poslednju sezonu skoro čitavu proveo u JNA, u koju je otišao u septembru 1965. Ipak, nastupio je i u velikom finalu u Briselu, sa posebnom dozvolom vojnih vlasti.
Iz Partizana, Galić je otišao u Standard iz Liježa, za koji je igrao 4 godine, da bi poslednje tri sezone bio član francuskog Remsa. Milan Galić je imao sjajnu klupsku karijeru, ali jednako dobra, ako ne i bolja, bila je reprezentativna. Za svega nekih 6 i po godina, od maja 1959. pa do oktobra 1966. godine, Galić je odigrao 51 utakmicu i postigao 37 golova, samo gol manje od najboljeg strelca reprezentacije i svog uzora, Stjepana Bobeka. Sa čak 10 uzastopnih utakmica na kojima je postigao po gol i dan danas je rekorder reprezentacije. Galić je sa reprezentacijom osvojio zlatnu olimpijsku medalju (bio je i kapiten te ekipe) 1960. godine u Rimu, postizavši pritom na svakoj utakmici olimpijskog turnira barem po gol, uklkjučujući i finale u kome je zbog prigovora isključen već u 38. minutu utakmice. Nešto ranije te godine igrao je i u finalu prvog Kupa evropskih nacija (preteči evropskih prvenstava), gde je takođe na obe utakmice, protiv Francuske, odnosno SSSR - a bio strelac po gola. Jedan od najvažnijih igrača reprezentacije bio je i na Svetskom prvenstvu u Čileu, gde je odigrao svih 5 mečeva uz tri postignuta gola, a u anketi JSL "Sport", te 1962. godine, proglašen je najboljim jugoslovenskim sportistom. Po završetku igračke karijere, Milan Galić je 1973. godine završio pravni fakultet i sve do penzije radio je kao pravnik u Fudbalskom savezu Jugoslavije.
Milan Galić je rođen 8. marta 1938. godine u Starom Đurđevu kod Temerina, a umro u Beogradu, 13. septembra 2014. godine. Sa Partizanom je osvojio 4 titule prvaka i igrao u finalu Kupa evropskih šampiona. Naravno, ima svoje mesto i u idealnom timu Partizana, izabranom od strane navijača.