Ljubomir Radanović

Rođeni Cetinjanin, ponikao je u lokalnom Lovćenu i stekao solidno iskustvo igrajući u tada vrlo jakoj drugoj ligi, pre nego što je 1981. godine došao u Partizan. U prvoj sezoni nije mnogo igrao, prednost kod trenera Tome Kaloperovića imao je iskusniji Dragi Kaličanin, dok je mesto u prvih jedanaest reprezentativca Nenada Stojkovića, naravno, bilo zacementirano. Naredne sezone Kaličanin odlazi u vojsku, dolazi novi trener, Miloš Milutinović, i Radanović dobija mesto kao starter od samog početka prvenstva. I koristi tu priliku na najbolji mogući način, odigraće svaku utakmicu u prvenstvu i dati veliki doprinos osvajanju titule. I narednih godina Radanović je standardan, svake sezone, sem 1986/87 koju je najvećim delom proveo u JNA, odigraće više od 30 utakmica. Tim Partizana, tih je godina bio jednostavno nezamisliv bez Ljube Radanovića.

Iz Partizana je otišao 1988. godine, u Standard iz Liježa, odakle je posle dve godine prešao u Nicu, pa se vratio na još jednu sezonu u Standard, da bi 1992. godine otišao u švajcarskog drugoligaša Belinconu u kojoj će posle tri sezone završiti karijeru. Za reprezentaciju Jugoslavije odigrao je 34 utakmice i postigao tri gola, među kojima i onaj antologijski u Splitu, koji je Jugoslaviji doneo plasman na Evropsko prvenstvo u Francuskoj.

Ljubomir Radanović je rođen u Cetinju 21. jula 1960. godine, sa Partizanom je osvojio tri titule prvaka - 1983, 1986. i 1987. godine.