Ljubomir Mihajlović

Jedna od Matekalovih "beba", prvotimac Partizana je od sezone 1961/62, a od sledeće, pa sve do odlaska iz kluba, standardni je član startnih 11 i igrač koji vrlo retko izostaje iz tima. Igrao je u odbrani, uglavnom na poziciji levog beka (kasnije i centarhalfa), i činio sa Fahrudinom Jusufijem ponajbolji bekovski par u jugoslovenskom fudbalu. Osvojio je tri titule šampiona sa Partizanom, i bio deo tima (5 nastupa) koji je stigao do finala Kupa evropskih šampiona 1966. godine. I posle Brisela, Ljuba Mihajlović je ostao u klubu, i još 4 sezone (1968/69 je, doduše, najvećim delom proveo u JNA) nosio je dres Partizana. Otišao je 1970. godine u Olimpik iz Liona, gde će se zadržati punih 7 sezona i odigrati čak 233 prvenstvene utakmice. Ostavio je Ljuba Mihajlović toliko dubok trag u klubu, da je svojevremeno izabran u idalan tim Olimpika svih vremena. Ipak, nije se od fudbala oprostio u Lionu, već u drugoligašu Melunu, za koji je odigrao 30 utakmica u sezoni 1977/78 i nakon toga okončao karijeru. Po završetku karijere, ostao je da živi u Francuskoj, u Lionu, i danas je uspešan hotelijer.

Ljubomir Mihajlović je rođen 4. septembra 1943. godine u Beogradu, sa Partizanom je osvojio tri titule prvaka - 1962, 1963. i 1965. godine, i igrao u finalu Kupa evropskih šampiona, 1966. godine. Za reprezentaciju Jugoslavije nastupio je 6 puta.