Goran Pandurović

Ponikao je u Slobodi iz rodnog Užica, i sa velikim uspehom nastupao za ovaj klub u Drugoj ligi, u periodu od 1985, do 1989. godine. Jedan od saigrača u poslednjoj sezoni u Slobodi, bio mu je budući reprezentativac i velikan jugoslovenskog fudbala, Ljubinko Drlović. U Partizan je došao 1989. godine, a kako je u to vreme na golu Partizana neprikosnoven bio Fahrudin Omerović, Pandurović je u prve tri sezone daleko češće bio na klupi nego na golu. Ipak, i u tim godinama izborio se za 30 - ak nastupa u svim takmičenjima. Po odlasku Omera u inostranstvo, Pandurović je stao na gol Partizana, i naredne tri sezone bio nezamenjiv na tom mmestu. U poslednjoj sezoni, nakon odlaska Branka Brnovića u Španiju, poneo je i kapitensku traku. Uz Savu Miloševića, Ćirića i Nađa, Goran Pandurović je sigurno jedan od sinonima za FK Partizan u tim nesrećnim godinama, obeleženim sankcijama, siromaštvom i odsustvom sa evropske scene.

Iz Partizana je otišao 1995. godine u francuski Ren, u kome će se tri godine kasnije i penzionisati. Branio je prilično dobro u prve dve sezone (59 prvenstvenih nastupa) da bi u trećoj bio poslat u drugi tim Rena. Od završetka igračke karijere započeo je trenersku, što kao trener golmana, što kao pomoćnik glavnog trenera.

Goran Pandurović je rođen 16. jula 1963. godine u Užicu. Sa Partizanom je osvojio dve titule prvaka, 1993. i 1994. godine, kao i dva kupa Jugoslavije, 1992. i 1994. godine. Branio je 4 puta za reprezentaciju SR Jugoslavije, a prva od te 4 utakmice bila je ona protiv Brazila, 23. decembra 1994. godine, što je prva utakmica "plavih" nakon ukidanja sportskih sankcija.