Branko Brnović

Mlađi brat Dragoljba Brnovića, ponikao je u Budućnosti iz rodne Podgorice, za koju je u 4 sezone odigrao preko 100 takmičarskih utakmica i stekao status reprezentativca. U Partizan je prešao 1991. godine, i naravno, odmah zauzeo svoje mesto u startnih 11. Tri sezone je proveo sa crno - belima, sve vreme kao nezamenjivi prvotimac i jedan od ključnih igrača u veznom redu Partizanovog tima. Iz Partizana odlazi nakon duple krune, osvojene 1994. godine, a destinacija je bio španski Espanjol. Dres kluba iz Barselone nosio je 6 sezona, prve 4 bio je standardan, poslednje dve igrao je vrlo malo. Karijeru je završio 2000. godine, a čitavih 6 godina kasnije, u sezoni 2006/07, odlučio je da se privremeno vrati iz penzije i pomogne (uspešno) ekipi Koma u borbi za opstanak u najjačem rangu Crne Gore, u prvoj sezoni nakon osamostaljenja.

Nakon te sezone u ekipi Koma, Branko Brnović je započeo trnersku karijeru, i to na mestu pomoćnika selektore reprezentacije Crne Gore. 2011. godine, posle smene tadašnjeg selektora Zlatka Kranjčara, Brnović zauzima njegovo mesto i tu ostaje naredne 4 godine. Smenjen je decembra 2015. godine, a sledeći trenerski posao mu je bio u matičnoj Budućnosti, koju je trenirao u sezoni 2018/2019.

Branko Brnović je rođen 8. avgusta 1967. godine, sa Partizanom je osvojio dve titule šampiona - 1993. i 1994. godine, te dva kupa - 1992. i 1994. godine. Za reprezentaciju Jugoslavije je odigrao 27 utakmica i postigao tri gola. Sa mladom reprezentacijom, osvojio je titulu svetskog šampiona 1987. godine.