Boško Đorđević

Baš kao i stariji i poznatiji brat Bora, i Boško je fudbal počeo da trenira u Partizanu. Prve nastupe za prvi tim zabeležio je u sezoni 1972/73, a standardan je od sezone 1974/75. Ovo mu je bila najuspešnija sezona u karijeri i čak je, sa Dušanom Savićem iz Crvene zvezde, podelio i titulu najboljeg strelca lige, sa 20 postignutih golova. I ne samo to, već će od 25. do 31. kola, dakle u 7 uzastopnih utakmica, mlađi Đorđević postizati bar po gol, što je drugi najduži takav niz (rekorder je Boba Mihailović sa 9 utakmica) u istoriji Partizana. U narednim sezonama nije bio tako efikasan, uostalom, i nije bio klasičan špic, ali je bio važan deo ekipe u obe šampionske sezone - 1975/76 i 1977/78, i u obe strelac po 5 golova. Boško Đorđević je za Partizan igrao do 1979. godine, kada je prešao u ekipu Rada, za koji je nastupao jednu i po sezonu, odakle je otišao u nemačkog drugoligaša Union Solingen, gde je 1983. godine okončao igračku karijeru. Bavio se jedno vreme i trenerskim poslom, vodeći povremeno manje beogradske klubove. Danas živi u Beogradu i nije u svetu fudbala.

Boško Đorđević je rođen 22. avgusta 1953. godine u Beogradu, sa Partizanom je osvojio dve titule šampiona, u sezonama 1975/76 i 1977/78.